bu ne cesaret böyle!
Benden korku mu bekliyorsun rüzgâr soytarısı!
Fırtınaların şahını yüreğimin tınısı diye dinlerim,
yatağım ayaz
tipi yorganımdır;
tırpan dalgalı denizlerde candan sandalla boğuştu bu fikir
tufandan yürek
kollarımdan kürek yaptım bir ömür
karda yaşarım her zaman
o yüzden
buz nasırıdır ellerim!
Bileğimden emerek emeğimi
kendimi besledim kendimden
saygıyla eğildim her sevdanın önünde
bağırarak söyledim namussuza adını,
sakın kızmayın dilime
aşkın fuhuşu olur mu hiç
pak olmanın tadını almışım bir kez
kimse bozamaz fikrimin fiyakasını!
Gün oldu iğne deliğinden geçti sözüm
an geldi balyoz oldu dilim
dövdükçe edebin örsünde ruhumu
kınında kanadı canım,
korkmayın tek ağızlı bıçaktan
bilinmeyen ilim değil ki adamlık
yeter ki damarları lağım olmasın insanın!
