Ses çıkarılmıyor diye sanılmasın ki her şeye ‘yes’ deniliyor!
Yaygın ve yerel basında öyle ya da böyle herkes fikrini söyledi!
Hangi konuda?
Dağlardan kahramanların inmesi konusunda.
Sanki İnce Memet’ler indi dağdan.
Sanki devlete baş kaldıranlar değil, ağaya kafa tutanlar indi dağlardan ovaya; dinmeyen acılara merhem gibi!
Aman bir karşılama, bir düğün ki sormayın gitsin!
Gerdek öncesi kına gecesi gibi!
Zılgıtlar ve de bu sayfada asla adı anılmayan bir zat-ı muhteremin adı anılarak, karşılandı kahramanlarımız!
Durun hele!
Adama ‘çüş’ derler!
Açılım, saçılım da; bu kadarı da fazla!
TSK, ‘bu kabullenilemez,” dedi.
Hükümet, “ne kadar ayıp, sizden hiç beklemezdik, vallahi küstük,” dedi!
Ölüler, “biz zaten ölüyüz; ama bu işin hesabını mahşerde görürüz,” dediler.
Ölülerin anaları, “siyaset sağ olsun; amma benim kınalı kuzum yirmisinde yirmi yerinden vuruldu,” dediler.
İşçiler, işsizler, emekliler, “sıra bizde, dağlara çıkmamız gerekir,” diye düşünmeye başladılar!
Abartmıyorum!
Bizler masa başında yasaların yazdığı cezaları tartışanlardan değiliz!
Halkın içinden hakça seslenenlere kulak veren ve o sesleri dillendirenlerdeniz.
Ve herkes bir şeyler söylerken, birileri de, “bu işi federal sistem temizler,” diye buyurdu!
Buyursunlar!
Çay yeni demlendi usta, tazeleyelim mi?
Peki, PKK’lılar affediliyor, düğün dernek karşılanıyorlar, devlet de bunu hoş görüyor!
Bir ‘peki’ daha!
Şu anda sırf solcu oldukları ve ellerine silah almadan yatarak yargılanmalarını bekleyen gençler ne diyor acaba!
Sanırım şu şarkıyı mırıldanıyorlardır aralarında.
Şimdi PKK’lı olmak vardı anasını satayım…
Bir yerlerimiz acıyor!
Kalkınmanıza laf söyletmiyorsunuz; ama adaletinizin ellerinden öperiz!
Kimse kıvırtmasın!
Böyle olacağını çok iyi biliyordunuz!
Ve daha neler biliyorsunuz kim bilir!