1982 yılında tıfıl bir muhabir olarak ilk tanımıştım Mithat amcayı. Kızılay Başkanlığından çok eski bir gazeteci ağabeyimiz olarak onunla muhabbete koyulmuştum. Ortaokul talebesi iken Atatürk'ü görmüşlüğü olan, yakın tarihin canlı tanıklarından birisi olarak bildiğim ve de her daim saygı duyduğum Mithat Turgutcan, saatlerce konuşsa da dinlesem dediğim bir meslek büyüğümüzdü. Onunla her görüştüğümde mutlaka da eskilerden bahsetmesini istemiş, geçmiş ile ilgili merak ettiğim her soruya cevap aramışlığım olmuştur. O'nu ben sadece gazeteci ve Kızılay Başkanı olarak değil de nedense hep şehir olarak görmüşümdür. O benim için bir şehir idi. Şehir amcaydı!
Belki de bu düşüncemde yanlız başına yaşamışlığına rağmen tiril tiril giyinmesi ve her zaman başından eksik etmediği fötr şapkası etkili olsa gerek. Büyükle büyük, küçükle küçük olurdu. Kimseye kötülüğü olmayan ama faydası olan faydalı bir insandı. Fırfırik Dergisi'ni çıkartmaya başladığım günlerde beni devam etmem için ne kadar ısrarlı olduğunu, teşviklerini unutamam. Bizzat kendim götürdüğümde her sayfasına meraklı meraklı bakar, espriye konu olanlar ile ilgili mini hatıralarını paylaşır, düşüncelerini dile getirirdi. Hasta yatağında da son sayısıyı götürdüğümde gözlerinin içinin güldüğünü görmüş, mutlu olduğunu anlamıştım yine. Zaten dergiye de hemen arka sayfadan, Farfaruk ağebeyinin köşesini okumakla başlardı. Kendisiyle sahadayken çoğu yere habere gitmişimdir, sohbetlerine tanık olmuşumdur. Onun yanında iken Cumhuriyeti daha bir yakından tanır, hissederdim. Görmedim, tanışamadım ama milli mücadele kahramanlarından Cevat Dursunoğlu'ydu benim için o. Belki de ilk defa bıyıklı bir fotoğrafını Fırfırik'de yayınladığım Mihtat amca, ayaklı bir tarihti. Tanışmışlığı olan, sohbetlerine katılan ender biri olduğum için de kendimi hep şanslı hissederdim. Bizim Serhat dün akşam saatkerinde Turşucubaba'da Yenişehir eski Belediye Başkanı Sıddık Polat ile sohbet ederken telefonda vefat ettiğini söylediğinde yakın bir akrabamı kaybetmiş gibi oldum. Allah rahmet eylesin, affedicidir, günahlarını affetsin. Ben razıydım, Allahım da razı olsun. Eczacı ağabeyim rahmetli Recai Uzunlar'dan sonra kaybettiğimiz Mithat Turgutcan da şehirdeki az adamlardan biriydi.. Üzüntümüz sonsuzdur. Nur içinde yatsın..
Belki de bu düşüncemde yanlız başına yaşamışlığına rağmen tiril tiril giyinmesi ve her zaman başından eksik etmediği fötr şapkası etkili olsa gerek.