Zaman zaman TV'de engelli insanların yaşama dört elle sarılmış halleri ile ilgili haberleri izliyoruz. Bize ne kadar enteresan bir şeymiş gibi anlatılıyor öyle değil mi?
Hayır yani ne olması gerekiyor!
Bu insanlar hayata küsüp bir kenara çekilerek ölümü mü beklemeli?
Engellerine inat engel tanımayarak güzel şeyler ortaya koymak, bir sosyal sorumluluk projesi içerisinde çalışmak, sanatla uğraşmak, görmeyen gözlerine rağmen sağlıklı insanlardan fazla kitap okumak, olmayan kolları ile resim yapmak?
Her şeye rağmen evine ekmek götürmek için çalışmak?
Olağanüstü değil harikulade bir şey?
İnsan şöyle bir düşünüyor?
Kaç insan sağlıklıyken acaba bir gün vücudunun herhangi bir organını kaybedebileceğini aklından geçiriyor?
Eminim ki bu sayı çok fazla değildir.
Çünkü kimse kendine yakıştıramıyordur. Öyle olsa bile onlara bakarak sadece haline şükretmek yeterli mi?
Ne kadar ayıp!
Sizden binlerce özür diliyorum bilmiyorum o kelimeyi hayatımda kaç kere kullandığımı? O ne garip, ne saçma bir ifadedir öyle?!
Özürlü?
Sanki durumlarından dolayı herkesten özür dilemek zorundalarmışcasına..
3 Aralık Dünya Engeliler Günü?
Sadece o gün geldiğinde engellilerle ilgili haberler, TV programları, güzel dillekler, iyi niyetler, bol reytingler?
Gerçek hayata baktığımızda maalesef işler böyle yürümüyor...
Yalnız yaşama ihtimalleri hiç düşünülmüyor mesela?
Onlara hiç de kolaylık sağlayacak tedbirler alınmıyor..Nedense ya görmezden geliniyor yada yok sayılmaya devam ediliyor?
İtiraf etmeliyiz ki onlar kendi engellerini aşıyorlar da, tolumun engellerini belki de aşamıyorlar..
