Ohri’den sonra geldiğimiz Struga şehri, yine Ohri Gölü kıyısında ve gölün çıkış noktası olduğu bir yerde kurulmuş, oldukça sevimli bir şehir.
Çay içmek için girdiğimiz bir pastanede, müşteriler Türk televizyon kanallarını izliyorlar.
Bizlere çay servisini yapan garson Seyit, “Çalışanların hepsinin Türk olduğunu” söylüyor, en çok “Arka Sokaklar” dizisini seyrettiklerini de söylemeden edemiyor.
Struga’da her yıl düzenlenen şiir yarışmaları ise şehrin ayrı bir özelliği olarak biliniyor.
Arnavutların ve Makedonların çoğunlukta olduğu bu şehirde, az da olsa bir Türk nüfus var.
Struga’ya girip otelimize yöneldiğimiz de yoğun bir kalabalığa rast geliyoruz.
Genç kız ve delikanlılardan oluşan bu grup, oldukça şık giyimleri ile göze batıyorlar.
Kalabalığın ortasından otele girdiğimiz de liseli olan bu gençlerin mezuniyet törenleri olduğunu anlamakta gecikmiyoruz.
Ohri ile Manastır arasında kalan Resne küçük bir şehir, muntazam elma bahçeleri, görülmeye değer bir güzellik arzediyor.
Zaten Resne, elmasıyla meşhur bir şehir olarak da ün yapmış.
İttihat Terakki’nin önemli isimlerinden olan Resne’li Niyazi’nin konağına girdiğimizde bizleri; isimleri Elif, Suzan, Sedef ve Sezen olan, ilköğretim öğrencileri karşılıyor.
Cana yakın bu çocuklarımız, başarılı oldukları için buradaki kütüphaneden faydalanmak için gelmişler.
Geçen yıl bu konağı ziyaret eden Meclis Başkanı Sn. Köksal Toptan tarafından Türkiye’ye davet edilen çocuklar, Türkiye’den övgü ile söz ediyorlar.
Konağın içerisindeki bir oda, kısa adı MATUKAT olan “Makedonya Türk Kadınlar Teşkilatı”na tahsil edilmiş.
MATUKAT’ın mütevazı kütüphanesindeki Turgut Özakman’ın “Diriliş” kitabı, nedense hepimizin ilgi odağı oluyor.
Yağan yağmur eşliğinde Resne’li Niyazi’nin konağını ve elma bahçelerini arkamızda bırakarak, Osmanlı’nın: “Vilayet-i Selase” diye adlandırdığı, üç önemli vilayetten biri olan Manastıra gidiyoruz.
Manastır; bakımlı ve düzenli bir şehir, yağan yağmur hevesimizi kırsa da ıslanmayı göze alıp, şehri tanımaya çalışıyoruz.
1558 yılında yapılmış Yeni Mehmet Efendi Camii ile onun biraz ilerisinde 1506 yapımı İshak Çelebi Camii, Manastır’ın merkezinde bulunuyorlar.
Yine Osmanlı’dan kalma saat kulesi, tepesine dikilen haç’tan dolayı rahatsız bir görüntü veriyor.
Günlerden Cuma, ezan neredeyse okunmak üzere, grubumuzla birlikte Cuma namazını kılmak üzere İshak Çelebi Camii’ne yöneliyoruz, zaten Yeni Mehmet Efendi Camii ve Medresesi, kapıları kapalı, metruk bir halde duruyor.
Bir dönemde içki deposu olarak kullanılan bu caminin yerinde büyük bir alışveriş merkezinin yapılma düşüncesi, Müslümanlar arasında yaygın bir şekilde dolaşıyor.Cuma namazını kılmak için geldiğimiz İshak Çelebi Camii’nin abdest alma yeri son derece kötü ve bakımsız, caminin içerisi ise yürekler acısı bir görüntü sergiliyor.Namazı kıldıktan sonra cami çıkışında ikram edilen lokumu alıp, caminin sol tarafında bulunan İshak Çelebi’nin mezarını ziyaret ettikten sonra, Manastır’daki gezimize devam ediyoruz.
Yolumuzun üzerinde Aziz Dimitri Kilisesi ilgimizi çekiyor, kiliseden ilahi sesleri yükseliyor ve insan kalabalığından, kilisede bir cenaze töreni yapıldığını anlıyoruz.Masaların üzerinde bolca yakılmış mumlarla birlikte, kutsal ekmek ve şarap, din görevlisinin okuduğu dualarla birlikte gelenlere ikram ediliyor. Kilisenin giriş kısmındaki kapının sağ ve solunda, 1840 yılında çizildiği söylenen resimlerde, cennet ve cehennem tasvirleri yer alıyor.
Bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, hemşehrimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün tahsil gördüğü Askeri İdadi’yi görünce, heyecanımız bir kat daha artıyor.
Çağdaş Türkiye’nin kurucusu M. Kemal Atatürk’ün 1899’da bitirdiği bu okul, müze şeklinde muhafaza ediliyor.
Müzenin içerisinde Gazi Paşa’nın elbiseleri, fotoğrafları, madalyaları, heykeli ve büstü itina ile sergilenmiş.
İçimizden geçen duyguları hatıra defterine yazdıktan sonra, tarihi İdadi’den Kalkandelen veya Tetova denilen, Makedonya’nın üçüncü büyük şehrine doğru yolculuğumuza devam ediyoruz... (Devam edecek)