Erzurumlu Halil İbrahim Kara'nın doğuştan iki kolu yok. Ama bu eksiklik hiçbir zaman onu yaşamdan koparmadı. Ailesinden sonra en büyük destekçisi ise dostları ve dostlukları oldu.
Erzurumlu Halil İbrahim Kara’nın doğuştan iki kolu yok. Ama bu eksiklik hiçbir zaman onu yaşamdan koparmadı. Ailesinden sonra en büyük destekçisi ise dostları ve dostlukları oldu.
Doğuştan iki kolu olmayan Erzurumlu Halil İbrahim Kara, çocukluğundan bu yana kendisini hiçbir zaman yalnız bırakmayan arkadaşları ile geziyor, futbol oynuyor, tatile çıkıyor, kafelere gidiyor, parkta eğleniyor, havuzda yüzüyor. Anne-babası ve kardeşi ile birlikte kendisine her zaman destek olan arkadaşları sayesinde kolunun olmamasının getirdiği zorlukları aştığını söyleyen 21 yaşındaki Halil İbrahim Kara, “Elbette engelli olmak ve böyle yaşamak kolay bir durum değil. Ancak neredeyse kundaktan beri arkadaş olduğum ve şimdi dostlarım olan insanlarla hayatımı en az sıkıntı ile devam ettiriyorum. Benim doğuştan iki kolum yok. Allah böyle takdir etmiş. Ama benim hem kollarım hem de kanatlarım olan insanlar, arkadaşlarım yanımda var. Sosyal hayatlarında ne varsa beni de katıyorlar. Hem de tek bir gün bile olsa kırmadan, dökmeden ve beni üzmeden bunu yaptılar, yapmaya da devam ediyorlar” dedi.
Halil İbrahim ve Şahin 21 yıllık arkadaşlar
Halil İbrahim Kara ilk, orta ve lise öğrenimlerinin hepsini normal okullarda tamamladı. Ayak parmakları ile yazı yazan Halil İbrahim kendisine yürekten destek veren çok arkadaşı olduğunu söylerken, “Şahin Akçayır ile neredeyse kundaktan bu yana beraberiz. Hep birlikte büyüdük, eğlendik, koştuk, yaramazlık yaptık. Beni tek gün bile olsa yalnız bırakmadı” diye konuştu. Atatürk Üniversitesi Çocuk Gelişimi Bölümünde okuyan Şahin Akçayır, aynı mahallede büyüdükleri Halil İbrahim’i çok sevdiklerini anlatırken, “Onsuz geçen günümüz hemen hemen hiç yok gibi. Çok seviyoruz kendisini. Kollarının eksikliği artık bizim için de onun için de sıradanlaştı” diye konuştu.
“O bize Allah’ın verdiği bir emanet”
Halil İbrahim ile yaklaşık olarak 15 yıldır arkadaş olduklarını söyleyen Ömer Faruk Kılıçoğulları, “Biz onu her sabah evden bir emanet gibi alıyoruz. Sonra günümüzü planlıyor ve geceye kadar birlikte bunları gerçekleştiriyoruz. Çayını içiriyoruz, yemeğini elimizle veriyoruz. Bizim için İbrahim’in kollarının olup olmamasından çok onun güzel yüreği daha kıymetli. İnşallah nefesimizi aldığımız sürece hep yanından olacağız” dedi. Metehan Laçin de Halil İbrahim’in vefalı dostlarından biri. Halil İbrahim ile lise sıralarından beri tanıştığını söyleyen Metehan Laçin, “Ona her konuda destek çıkmaya çalışıyoruz. Bunu asla acıdığımız için değil gerçek bir dost olduğu için yapıyoruz” ifadelerini kullandı.
“Yüzmede şampiyonluğu hedefliyorum”
Halil İbrahim Kara, doğuştan iki kolu olmayan 18 yaşındaki paralimpik milli yüzücü Sümeyye Boyacı gibi yüzmeyi çok seviyor. Futbola da merakı olan Halil İbrahim, “Yüzmede ülkemizi temsil etmek ve uluslararası alanda yarışmak istiyorum. Hocalarımla birlikte şu anda kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Her şeye rağmen hayat devam ediyor ve ailem başta olmak üzere beni yüreklendiren, destek veren dostlarımla birlikte önümdeki yolu yürümeye devam edeceğim. İnsanlar da bu anlamda engellilere karşı önyargılı olmadan, onlara da fırsat vermelidir” şeklinde konuştu. İHA
