Zamanın kıt olması münasebetiyle yalnız “Birla Tapınağı”na gidiyoruz.
Tapınağın oldukça güzel bir mimarisi var, kapının önü seyyar satıcılarla dolu.
Hindistan’ın para birimi Rupi, 30 Rupi yaklaşık 1TL ediyor, cebinizde Dolar veya EURO varsa, bunu döviz bürolarında veya otellerde anında Rupi’ye çevirebiliyorsunuz.
Hindistan gezisi sırasında hemen her yerde karşımıza çıkan seyyar satıcılardan kurtulmak neredeyse imkânsız, göz göze geldiğiniz zaman size kene gibi yapışıyorlar, bir şeyler satmadan asla yakanızdan düşmüyorlar.
İlk önce oldukça afakî rakamlar söyleseler de neticede sıkı bir pazarlıkla fiyatı çok aşağılara çekebiliyorlar, yani 500 Rupi dedikleri bir eşyayı 100 Rupi’ye rahatlıkla alabiliyorsunuz.
Tapınağın giriş kısmında geleneksel kıyafetlerle resim çeken bir fotoğraf stüdyosu bulunuyor.
Mahalli kıyafetlerle fotoğraf çektiren Hintli bay ve bayanlar oldukça renkli görüntüler oluşturuyorlar. Tapınağa ayakkabı ile girilmediğinden, ayakkabılarımızı emanete verip içeri giriyoruz. İçeride iki tane heykel bulunuyor, rahip sağ tarafta duruyor ve gelenlere dua ettiriyor.
Bolluk ve bereket dilekleri için gelinen bu tapınağa, evlenmek isteyenlerde oldukça ilgi gösteriyorlar.
Tapınağın etrafında dönülmesi de dini ritüellerden biri olarak göze çarpıyor.
Görücü usulüyle evliliklerin yapıldığı Hindistan’da, ilginç bir uygulama da kız tarafının oğlana başlık parası vermesi.
Bu tapınağın yakınındaki yüksek bir tepenin üzerinde bulunan ve senede bir gün ibadete açıldığı söylenen fil başlı tanrı Ganeş için, mahraca’nın babaannesi tarafından yaptırılmış Ganeş Tapınağı’nı uzaktan izliyoruz.
Otelimizin biraz ilerisinde bulunan inşaatta çalışan onlarca bayan ameleyi görünce şaşkınlıktan kendimizi alamıyoruz.
Arı gibi çalışan bu bayan işçiler, başlarında taşıdıkları leğenlerle harç makinesine süratle çakıl yetiştiriyorlar ve inşaatın tepesine çıkarılan betonun yayılmasına da yardımcı oluyorlar.
İnsanlar arasında kavga ve dövüş pek görünmüyor, kavgalar genellikle ağız dalaşı şeklinde oluyormuş.
Renklerin bayramında ise insanlar birbirlerini sopa ile dövüyorlarmış, bu da kimsenin birbirinden incinmediği bir gelenekmiş.
Akşam yemeğinden sonra otelin civarında yaya olarak kısa bir gezinti yapıyoruz.
Yan yana dizilmiş küçük dükkânların arasında ışıklar içerisindeki Hindu Tapınağı ilgimizi çekiyor.
İçeride sakallı bir rahip oturuyor, bizi nezaketle karşılayan rahibin yaşlı babası masa şeklindeki yatağına çıkıp, üzerine delik deşik olmuş ince bir örtüyü alıyor, tapınağın sağ tarafında buna benzer birkaç yatak daha var, içeride iki genç kız bu yatakları hazırlamakla meşguller, anlaşılan burayı ev olarak kullanıyorlar.
Masa şeklindeki yatağın üstünde birkaç cm kalınlığında ince bir döşek bulunuyor, etraf yoksulluk haykırıyor.
İçeri giren iki Hintli genç, rahibe selam verdikten sonra yüzükoyun yere uzanıp bir müddet yerde kaldıktan sonra kalkıyorlar.
Rahip bu gençlerin avuçlarına ibrikle su döktükten sonra, gençler bu suyu içip rahibin verdiği leblebi büyüklüğündeki beyaz şekerlerden alıp, tebessümle tapınağa bir miktar para bırakarak oradan ayrılıyorlar.
Rahip ve ailesiyle birlikte fotoğraf çektirdikten sonra oradan ayrılıyoruz.
Kısa bir yürüyüş yaptığımız güzergâhta, içerisinde heykeller olan, çiçeklerle bezeli, mumların yakılı olduğu, irili ufaklı birkaç tapınak daha görüyoruz.
Köşe başında bulunan bir dükkândaki hareketliliğe yöneliyoruz, tezgâhın üzeri yaprak dolu, satıcı süratli bir şekilde yaprağın üzerine “pan” denilen keyif verici bir ot koyuyor ve önündeki değişik soslardan sürüp yaprağı kapatıp müşterilere veriyor.
Fotoğraf çekmemize müsaade eden satıcı bize de bu yapraktan ikram ediyor, nezaketle bu ikramı iade edip, teşekkür ederek oradan ayrılıyoruz.
Hindistan’da hemen hemen her yerde bu tür maddeyi satan dükkânlar bulunuyor, halkın çoğunluğu bu ottan kullanıyor, yani ağızlarına alıp çiğniyorlar, ağızda çiğnenince kırmızı bir renk alan bu maddeyi tükürdükleri için yerler sanki de kan deryası gibi görünüyor.
Bir kısım Hintlide ağızlık gibi bir şeye doldurdukları bir maddeyi yakıp tütün gibi içlerine çekerek kafalarını dumanlatıyorlar.
DEVAM EDECEK…