Abdurrahman Zeynal, ErdalGüzel, NihatKabanlı, Ergin Güllapoğlu
Günler ne kadar da çabuk geçiyor.
Ömür sermayemizin hızlı bir şekilde tükendiği dünyamızda,kimileri dünyaya merhaba derken, kimileri evlenerek dünya evine giriyor, kimileri de dünyayı terk edip gidiyor.
Öyle bir değişmez kural işliyor ki " Kimini getirirken, kimini götürüyorlar bu işin sırrını da kimseye söylemiyorlar"
Yaşımızınicabımıdır, nedir? Son zamanlarda neredeyse her hafta sevdiğimiz, tanıdığımız birinin düğününe gidiyor veya cenazelerin de bulunuyor sosyal hayat içerisindeki insani görevlerimizi yerine getirmeye gayret ediyoruz.
Kültürel mirasımızın bize yüklediği bu sorumluluğu yerine getirirken sevinçleri paylaşıp mutluluğu, kederleri paylaşınca da hüznü ve acıyı tadıyoruz.
Eğer,ölen çok candan ve yakından tanıdığımız biriyse acımız ve üzüntümüzde bir o kadar artıyor.
Bu gün , yine candan sevdiğim bir dostumu,ebedi yurduna uğurlamak üzere Narmanlı Camisi'ndeyim İnsanı ürküten musalla taşının üzerindeki tabutta çok sevdiğim ve saygı duyduğum Ender Ağabey'in olmasını bir türlü kabullenemiyorum.
Sözün bittiği, bu ortamda gözlerimi yumup " tabutun içinde gerçekten Galatasaray'a gol atan Ender Abi mi var? diye düşününce , tabutun üzerinde ki "Her nefis ölümü tadacaktır" ayetinin yazıldığı örtüye bakıp, şairin "Neylesin ölüm herkesin başında./Uyudun uyanmadın olacak/ Kim bilir nerde,nasıl,kaç yaşında ? /Bir namazlık saltanatın olacak/Taht misali o musalla taşında." mısralarını hatırlıyorum.
Cemaat yavaş yavaş toplanırken bende hatıralarımla baş başa kalıp yılların ötesine uzanıyorum.
Kendisine "Paşam" veya "Ender Abi" diye hitap ettiğim Ender Narmanlıoğlu ,meslektaşım, spor arkadaşım, ağabeyim ve en iyi dostlarımdan biriydi .
Elinden ve dilinden emin olunan Ender Narmanlıoğlu, kimseyi incitmeyen,gıybet etmeyen,kıskançlığı olmayan,ilkeli,dürüst, ahlaklı bir büyüğümüzdü.
O mütevazi kişiliği,beyefendi tavırları ile Dadaşlık kültürünü en iyi taşıyan "Ender", Erzurumlulardan biri olarak hepimizin saygı ve sevgi duyduğu güzel bir insandı.
Erzurum'un spor tarihinde önemli bir yeri olan Ender Abi, 1967 yılında Erzurum Karmasının Galatasaray'la yaptığı maçta Cim Bom Bom'aattığı golle hafızalarda yer almıştı.
Sportif bir yapısı olan Ender Abi, futbolun yanında çok güzel basketbol oynar, üç sayılık atışlarıyla seyircileri kendisine hayran bırakırdı.Köklü bir aileye mensup olan Ender Abi, kendi gibi mütevazi eczanesinde helalinden ekmeğini kazanırdı.
İhtiras peşinde koşmayan,olduğuyla yetinen ,hiçbirkötü alışkanlığı bulunmayan bu güzel insanla otuz yıla yakın futbol ve basketbol oynayıp ,sağlıklı yaşam için spor etkinliğinde beraber olmuştuk.
Meslektaşım olması münasebetiyle de ayrı bir bağımın olduğu Ender Abi,kutsal topraklara gidip gelmiş, hacı olma bilincini ölene kadar taşımıştı.
Samimi bir mümin, edepli bir insan, sadık bir dost ,centilmen bir sporcu ve has bir dadaş olan Ender Abi, son yıllarda sağlık sorunlarıyla uğraşmaya başlamış ve çok sıkıntılı günler yaşamıştı.
Evde ve hastanede ziyaretine gittiğimizde onun biraz daha hayattan koptuğuna şahit oluyor ve duygularımızı bastırmaya çalışıyorduk.
Eşi ,çocukları ve kardeşleri ellerinden gelen her türlü çabayı göstermelerine karşı Ender Abi ,zorlu rakibiyle bir türlü baş edemiyordu.
En son Palyatif Bakım Merkezine yatırıldığını duyduğumda kendisini görme cesaretini gösterememiştim.
Neticede, sayılı günleri tükenen bu azizi dostumun cenaze namazını kılmak üzere Narmanlı Camisi'ndeyim.
Hocanın "Er kişi niyetine" demesi üzerine hatıralarımdan uzaklaşıp cenaze namazını kıldıktan sonra her aciz kulun ölüm karşısındaki çaresizliğini tekrar hissedip,helalliğimizi verip ,Ender Abimizi götürüp vatani aslisine emanet ettik.
Yolun açık olsun güzel ağabeyim.Senden ne incindik ne kırıldık.Seni gönüllerimizin paşası olarak hep hatırlayacağız.
Nur içinde yat.makamın cennet olsun.
