Erzurum, adı nerede ve ne zaman geçerse geçsin, iki eliniz kanda, bir ayağınız mezarda da olsa durup düşüneceksiniz!
Mesela, Aslı Nemutlu'nun ölümünden bir ay önce Erzurum Valisi Sayın Öztürk, "Kayak Merkezlerinde Alınacak Genel Tedbirler" konulu bir emir yayınlamış ve gerekli yerleri uyarmıştı. Belki bu çitler konusuna değinilmemiş; ama izin verin bunu da kayma işini bilenler düşünsün!
Kayak sporu bu, kaymaklı kadayıf değil ki yedikten sonra çok şükür, diyerek kalkıp ellerine bulaşanları yıkayarak aklanıp, paklanasın!
Hangi spor türü olursa olsun, sporda asıl elaman insan değil mi? Ve bu insanların sağlığını önemsemek, tedbir almak da o ilgili spor dalının yetkililerinden başkasının sorumluluğunda olabilir mi?
Yok!
İlle buyruk gerek.
"Tez, şunlar... şunlar yapıla, bunlar ... bunlar … kaldırıla, dünya standartlarında ola!" diye buyrulduğunda, "ferman padişahın, dağlar bizimdir," diyilecek değil ya!
Demiri kesen emir için üç ski-doo ne ki!
Sıkıysa verme… Bu işin makamı var; makamın cakası var! Yoksa vedalaşırsın her ikisiyle de…
Aslında Aslı'nın ölümüne neden olan bu çitlerin uygun olup -olmadığını konunun yetkilileri de çok iyi biliyor; ama nasıl oluyorsa bir anda donma noktasına yakalanıp, donup kalıyorlar işte!
Bir de dönme noktası var ki bizim memlekette, evlere şenlik, dillere fener alayı olur!
Bu nokta herhangi bir kurumla yorumlansın ve kişiselleştiği düşünülsün istemem. Bu yüzden genel bir örnek vermek en iyisidir.
Adam, siyaha beyaz diyor, sonra koşullar değişince siyaha siyah demese de her ikisini karıştırarak, gridir, diyor ve de dönme noktasına geliyor.
Bu nasıl iştir, diye kafa yormaya gerek yok!
Hem sadece Erzurum için değil ki bu tür şeyler.
Eğer Erzurum, diyince bir kez düşüneceksek, Türkiye, diyince iki kez, Dünya diyince de üç kez düşünmek gerek.
Siyasette de böyle değil mi sanki!
Bir cemiyetin kemiyeti nice olursa olsun, niteliği yoksa neye yarar ki!
Donma ve dönme noktalarının az olduğu, mümkünse hiç olmadığı bir Erzurum'u, Erzurumlu olarak istemeyi ayıp sayacak kaç kişi çıkar!
- Serap DURMAZPINAR 01 Ocak 1970 02:00
Yavas yavas olurler vicdanlarina hesap veremeyenler,olaylardan ders çikarmayanlar,okumayanlar,
sorgulamayanlar,
vurdumduymazlar,
gerçeklere kulak tikayanlar,
dunya`ya kor bakanlar,
ufuklarini genisletmeyip, degistirmeyenler,o kuçucuk pencerelerinden seyre dalanlar
aliskanliklarina esir dusenler,
burnunun dikine gidenler,
bana dokunmayan yilan bin yasasin diyenler.
Kendi canini aziz,
diger canlari hiçe sayanlar yavas yavas olurler.
Ama... ne yazik ki
onlara guvenlerse iste boyle zamansizca, acimasizca, goz gore gore olurler.
yani hucceden giderler
iki gun yazilir, çizilir, konusulur ve sonra hiçbir sey olmamis gibi unutulurlar
Ates dustugu yeri yakar hep.
Sonra ne mi olur?
Iste boyle ne mutlu degil, ne mutsuz bir toplum çikar ortaya
zira yoktur yaradilmislarin en guzeline saygi.
Insan olabilenlerin yok denecek kadar az`dir tukenmistir nesli!.
Bu olay iste bunun bir kaniti degil mi?
Serap Durmazpinar Kuruhasanoglu / France
