İnsanın şöyle günlerde kanı, canı çekiliyor içinden…
Ne yazacağını ne söyleyeceğini bilemiyorsun…
Kelimeler boğazımda düğümleniyor.
Hükümete mi kızsam!..
Açılım, diye diye ne hale geldik...
Artık açılan yerlerimizi örtemiyoruz!
PKK’ya mı sövsem!
Metanet nasıl ve nereye kadar korunur bilmiyorum ki…
Bugün Erzurum halkı ve üniversite öğrencileri terörü lanetlemek için ellerinde bayraklarla Lala Paşa’ya koştu...
Herkesin içinde fırtınalar koptu…
Duygular sel oldu. Şehitler ölmez, diyoruz… Vatan bölünmez…
Anaların, babaların yüreğine biraz su serpelim belki biraz avutalım, diye…
Maalesef körpecik bedenler toprağa karışıyor…
Mesut günler görsünler diye adı mesut koyulan iki evladımız gibi…
Sayısını ve adını unuttuğumuz birçok şehidimiz gibi…
Yine bayram geliyor ve yine şehit aileleri çocuklarının soğuk mezar taşlarını öperek bayramlaşacaklar…
Her bayram olduğu gibi…
Dağ dayanmaz…
Yürek nasıl dayansın!
Allah sabırlar versin!