Cumhuriyetimizin 88.yıldönümünü kutlamamıza çok az kaldı…
Cumhuriyet’in ilanından günümüze kadar büyük sancılar yaşayan demokrasinin çoğu zaman adını ağzına almaya korktu bu millet…
Cumhuriyeti, korumak adına yapılan darbelerle yok edilmek istendi Demokrasi…
Demokrasi, Türkiye’de 31 yıl önce yani 12 Eylül 1980’de ağır şekilde yaralanmıştı ve uzun süre komada yattı…
O günlerde alkışlayanlar da oldu bu dramı, tıpkı bugün olduğu gibi hesap sormak isteyenler de…
Onun yokluğunda insanlar; gözaltına alındı, fişlendi, hapishanelere atıldı, darağaçlarına gönderildi, işkencede öldü…
Kimileri kayboldu …
Kimileri vatandaşlıktan çıkartıldı…
Türkiye Cumhuriyeti, en büyük insan hakları ihlallerini ve en büyük insanlık dramını o dönemde yaşadı.
Filistin askısındaydı demokrasi…
Bu utanç yığınının üzerinden zamanın çelik paletleri geçti…
O enkazdan kurtulanlar ise yeniden çıktı sahneye…
Ecevit, Demirel, Erbakan, Türkeş…
Hiç biri hesaplaşmayı ağzına dahi almadı.
Hatta o utanç günlerinin ürününe katkı dahi sundular… Kimi deldi, kimi ekledi, kimi çıkardı, oydu, boyadı ama hep uzlaştı...
Bu danışıklı dövüş sonrası;
Kimi Cumhurbaşkanı oldu, kimi başbakan, kimi yardımcısı, kimi ana muhalefet, kimi efsane…
Sonunda yamalı bohçaya döndü Anayasa…
Kimse değiştirelim artık yenisi gelsin diyemedi-demedi...
İmam hatip liseleri, türban tartışmaları, kürt sorunu, laiklik derken geldik bugüne…
***
Şimdi ne oluyor?
Sahnede yeni bir parti ve yeni bir lider…
Her şey tıkırında…
Güçlü bir ekonomiye sahip Türkiye Cumhuriyeti, Ortadoğu’da lideriz, kürt sorunu çözüldü, komşularımızla aramızda sıfır sorun var...
Yıllardır koalisyon hükümetleri ve ekonomik bunalımlardan bıkan vatandaş tek parti iktidarı ile refaha ulaştı...
Bakın; darbelerden de hesap soruluyor işte!..
Medya suspus, ordu etkisiz, yargı denetim altına…
YÖK, RTÜK, TRT vs….
31 yılda çok şey değişti değişmesine de gelişen yok!..
Cumhuriyetimizin 88.yıldönümünü kutluyoruz…
Demokrasi mi?
O çoktan tren... Hem de en hızlısından…
Ah birde istediğimiz durakta inebilsek!...